W równowadze
Projekt odpowiada na rozterki związane z dominacją człowieka nad światem przyrody oraz lękiem, który wywołuje natura w człowieku. Stan równowagi w przedmiotach stał się tematem refleksji za sprawą inspirujących dokonań Bruno Munariego oraz Aleksandra Caldera. Zagadnienia wyważania obiektu, wprowadzania obiektu w ruch oraz czasu jego powrotu do stanu statycznego, stały się przedmiotem zainteresowania projektowego. Opisane matematycznie kształty prototypowano w różnych materiałach. Docelowo powstał obiekt- falochron, składający się z kształtów umieszczonych na wspólnej osi. Wprowadzony w ruch, uwidacznia zmienną amplitudę i okres ruchu wahadłowego kształtek, uzależniony od masy oraz przesunięciem jej względem osi. Myśląc o naturze, która stanowi rezerwuar sił i zasobów, jednocześnie będących niebezpieczeństwem dla istnienia człowieka, powstał pomysł badania ruchu zaprojektowanego obiektu w wodzie. Zadano przykładowe wartości fali dla sytuacji sztormowej na Morzu Bałtyckim w celu zasymulowania i przetestowania różnych konfiguracji. Badania metodą empiryczną zakładały budowę basenu do testów. Symulacje przeprowadzono w zmiennym zanurzeniu obiektu oraz w różnych ustawieniach falochronu względem kierunku wytwarzania fal. Druga metoda symulacji sytuacji sztormowej zrealizowana została w programie Flow 3D Science. Kształty współgrają z naturą, poddają się jej działaniu, nie stanowiąc monolitycznej bariery dla energii. Idea harmonii zostaje zachowana.
